16

Z góry przepraszam , koniec trochę niespodziewany ale tak miałam zaplanowane od początku. Więc sory i życzę miłego czytania.

Nathan siedział na kanapie w ręku trzymał pistolet. Z jego oczu leciały łzy. Miał już dosyć kochał Axela. Zrobił by dla niego wszystko. A on go tak ranił , okłamał mówił że go kocha. Ktoś zapukał , chłopak schował pistolet pod poduszkę i poszedł otworzyć to była Julia.
- Hej słyszałam o tym co się stało dajesz se jakoś radę - spytała z troską siadając na kanapie.
- Tak - usiadł obok niej. Sam nie wiedział dlaczego ale znów zaczął płakać. Dziewczyna zaczęła go pocieszać. Wkońcu jednak zadzwonił jej telefon i musiała wyjść.
- Nie rób nic głupiego - powiedziała i wyszła. Nathan znów usiadł na kanapie wyjął pistolet. Napisał list pożegnalny i popatrzył na wspólne zdjęcie jego i Axela.
- Kocham cię Axel - powiedział i strzelio sobie w głowę.

********************************

Axel siedział w gabinecie swojej firmy. Postanowił wkońcu się czymś zająć. Bardzo tęsknił za Nathanem. Zadzwonił jego prywatny telefon. Wyświetlił się numer Juli odebrał natychmiast.
- Tak Julia co się stało... - usłyszawszy odpowiedź wpuścił telefon na ziemię. Z jego oczu zaczęły lecieć łzy. Czuł okropny ból , nie wiedział co ma robić. Nathan się zabił te słowa były w jego głowie. Zsunął się na ziemię , zaczął płakać jeszcze mocniej . Ktoś wszedł do gabinetu . Julia usiadła obok niego i mocno go przytuliła. Sama była w szoku kochała Nathana jak brata. Popatrzyła w oczy brata nigdy nie widziała go w takim stanie.
Dwa tygodnie później odbył się pogrzeb. Nathan nie miał rodziny , więc organizowała go Julia . Axel nie był w stanie nic zrobić. Wogóle się nie odzywał nic nie jadł ani nie pił. Na pogrzeb przyjechali wszyscy znajomi. Wszyscy składali kondolencje Axelowi. Od dawna wiedzieli o ich związku. Axel podczas pogrzebu zachował kamienną twarz. Nie było na niej widać ani smutku ani żalu. Jednak w środku czuł okropny ból . Wiedział że to jego wina. Julia próbowała mu wmówić że to nie prawda , ale on wiedział Nathan zabił się przez niego.
Po pogrzebje wrócił do domu tam wyjął z szuflady list pożegnalny . Znał go prawie na pamięć. Za każdym razem gdy go czytał widział jego twarz. Widział twarz którą tak kochał. W nocy gdy jakimś cudem udało mu się zasnąć widział tylko jego twarz. Chłopak był smutny z jego oczu leciały łzy. Te syn były okropne . Axel  czuł się ochydnie , popatrzył w okno. Pogoda była ochydna , padał deszcz i było zimno. Axel wziął do ręki koszulkę chłopaka i mocno przytulił ją do serca. Była to jedyna rzecz jaka mu po nim została. Nadal pachniała jego zapachem.
Kolejne dni nie były lepsze , Axel odciął się od świata . Nie rozmawiał z nikim . Nawet z Julią , ta próbowała ale nic nie udało się jej osiągnąć.
Miesiąc po śmierci Nathana Axel pojechał nad jego grób , upadł na kolana i znów zaczął płakać. 
- Przepraszam - wyszeptała z bólem . Z kieszeni wyjął ten sam pistolet którym zastrzelił się Nathan - przepraszam ale ja nie mogę bez ciebie żyć , kocham cię i zawsze będę kochał - mówiąc to przystawił sobie pistolet do głowy i strzelił.

Proszę o to koniec . Tragiczny wiem , sam się po płakałam jak go pisałam. Mam nadzieję że wy też się wzruszyliście .